เหลือบเห็นสตรีวิไลลักษณ์ | พิศพักตร์ผ่องเพียงแขไข |
งามโอษฐ์งามแก้มงามจุไร | งามนัยน์เนตรงามกร |
งามถันงามกรรณงามขนง | งามองค์ยิ่งเทพอัปสร |
งามจริตกิริยางามงอน | งามเอวงามอ่อนทั้งกายา |
ถึงโฉมองค์อัครลักษมี | พระสุรัสวดีเสน่หา |
สิ้นทั้งไตรภพจบโลกา | จะเอามาเปรียบไม่เทียบทัน |
ดูไหนก็เพลินจำเริญรัก | ในองค์เยาวลักษณ์สาวสวรรค |
ยิ่งพิศยิ่งคิดผูกพัน | ก็เดินกระชั้นเข้าไป ฯ |
ถอดคำประพันธ์
หันไปเห็นหญิงที่มีโฉมงดงามใบหน้าก็ผุดผ่องดั่งดวงจันทร์ ปากงามแก้มงามไรผมงามดวงตางามมือ งามเต้านมงามหูงามคิ้วงาม งามเสียยิ่งกว่านางฟ้ากิริยาท่าทางก็งาม ทรวดทรงก็ดูงาม แม้นลักษณ์มีที่เป็นมเหสีของพระนารายณ์หรือชายาของพระพรหมที่เป็นมเหสีของพระพรหม หรือนางงามใดๆทั้งสามโลกก็มิอาจเทียบได้ยิ่งดูก็ยิ่งรักมากขึ้นไปอีกจากรูปโฉมที่งดงาม ยิ่งมองก็ยิ่งคิดอยากเข้าไปผูกพันจึงเดินเข้าไปใกล้ๆตัวนาง.
ด.ญ.ปนัดดา วรต่าย เลขที่ ๔
ขอบคุณมากนะที่ถอดความให้^^
ตอบลบGG
ตอบลบครูถามว่า คำประพันธ์นี้มีลักษณะเด่นอย่างไร ต้องตอบว่าไงอ้าาาา
ตอบลบ